Είναι δύσκολο να είμαστε «απ’έξω» , ό ίδιος άνθρωπος που είμαστε «από μέσα». Συχνά σκεφτόμαστε ότι για να τα καταφέρουμε στη ζωή, απαιτείται ευελιξία συμπεριφοράς. Φυσικά δεν υπάρχει αντίρρηση γι’αυτό, όμως πολλές φορές τα όρια μεταξύ ευελιξίας και έλλειψης αυθεντικότητας χάνονται.
Μπορεί να μην ξέρουμε ποιοί ακριβώς είμαστε και να πρέπει να χάσουμε τον εαυτό μας πρώτα για να τον βρούμε αργότερα. Άλλοτε πάλι , ο εαυτός μας αποκαλύπτεται σταδιακά στρώση-στρώση, επίπεδο-επίπεδο και εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να σκάβουμε και ν’ανακαλύπτουμε.
Η αυθεντικότητα είναι μία δύναμη δυνατότερη από πολλές άλλες. Όταν φοβόμαστε να είμαστε πραγματικά αυτοί που είμαστε είναι γιατί πιστεύουμε ότι θα ήταν καλύτερο να είμαστε κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό.
Φοβόμαστε ότι η πραγματική μας φύση είναι ατελής, αδιάφορη, μέτρια ή ελαττωματική. Τότε ίσως να φοράμε το προσωπείο ενός χαρακτηριστικού ή μιας συμπεριφοράς που δεν είναι πραγματικά δικό μας αλλά νομίζουμε ότι είναι περισσότερο αποδεκτό από τους άλλους ή από την φωνή της κριτικής που υπάρχει μέσα μας.
Όταν είμστε αυθεντικοί,πετάμε από πάνω μας το φόβο ότι είμαστε ανεπαρκείς ή ατελείς. Ακόμα κι αν έχουμε ανεπάρκειες, γιατί πρέπει να τις φοβόμαστε και να τις κριτικάρουμε; Η ανεπάρκεια, η ατέλεια είναι σαν μπουμπούκια που περιμένουν να γίνουν λουλούδια. Θα έλεγες ποτέ ότι ένα μπουμπούκι είναι ανεπαρκές; Ξέρεις πως αν συνεχίσεις να το φροντίζεις, σύντομα θα μπορέσεις να δείς τα χρωματιστά πέταλα και να μυρίσεις το άρωμα του λουλουδιού. Έτσι και τις ατέλειες σου μπορείς αν θές να τις φροντίσεις με αγάπη, όχι με κριτικότητα.
Η αυθεντικότητα ανοίγει το δρόμο προς μια ουσιαστική ελευθερία, την ελευθερία του μην χρειάζεται να προσποιείσαι , να αλλάζεις επιφανειακά, να ψεύδεσαι, να πιέζεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που δεν θέλει. Για να συμβεί αυτό, το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις και ύστερα να αποδεχτείς και ν’ αγαπήσεις τον αυθεντικό εαυτό σου.
Για να αναγνωρίσεις τον αυθεντικό εαυτό σου,
Μπορεί να μην ξέρουμε ποιοί ακριβώς είμαστε και να πρέπει να χάσουμε τον εαυτό μας πρώτα για να τον βρούμε αργότερα. Άλλοτε πάλι , ο εαυτός μας αποκαλύπτεται σταδιακά στρώση-στρώση, επίπεδο-επίπεδο και εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να σκάβουμε και ν’ανακαλύπτουμε.
Η αυθεντικότητα είναι μία δύναμη δυνατότερη από πολλές άλλες. Όταν φοβόμαστε να είμαστε πραγματικά αυτοί που είμαστε είναι γιατί πιστεύουμε ότι θα ήταν καλύτερο να είμαστε κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό.
Φοβόμαστε ότι η πραγματική μας φύση είναι ατελής, αδιάφορη, μέτρια ή ελαττωματική. Τότε ίσως να φοράμε το προσωπείο ενός χαρακτηριστικού ή μιας συμπεριφοράς που δεν είναι πραγματικά δικό μας αλλά νομίζουμε ότι είναι περισσότερο αποδεκτό από τους άλλους ή από την φωνή της κριτικής που υπάρχει μέσα μας.
Όταν είμστε αυθεντικοί,πετάμε από πάνω μας το φόβο ότι είμαστε ανεπαρκείς ή ατελείς. Ακόμα κι αν έχουμε ανεπάρκειες, γιατί πρέπει να τις φοβόμαστε και να τις κριτικάρουμε; Η ανεπάρκεια, η ατέλεια είναι σαν μπουμπούκια που περιμένουν να γίνουν λουλούδια. Θα έλεγες ποτέ ότι ένα μπουμπούκι είναι ανεπαρκές; Ξέρεις πως αν συνεχίσεις να το φροντίζεις, σύντομα θα μπορέσεις να δείς τα χρωματιστά πέταλα και να μυρίσεις το άρωμα του λουλουδιού. Έτσι και τις ατέλειες σου μπορείς αν θές να τις φροντίσεις με αγάπη, όχι με κριτικότητα.
Η αυθεντικότητα ανοίγει το δρόμο προς μια ουσιαστική ελευθερία, την ελευθερία του μην χρειάζεται να προσποιείσαι , να αλλάζεις επιφανειακά, να ψεύδεσαι, να πιέζεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που δεν θέλει. Για να συμβεί αυτό, το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις και ύστερα να αποδεχτείς και ν’ αγαπήσεις τον αυθεντικό εαυτό σου.
Για να αναγνωρίσεις τον αυθεντικό εαυτό σου,
- Ποιός/α νομίζεις ότι « πρέπει» να είσαι; Πόσο εύκολο είναι να μην είσαι αυτός ο άνθρωπος;
- Ποιός/α είσαι πραγματικά;Εάν για μια στιγμή ξεχάσεις το επάγγελμά σου, το ρόλο σου στην οικογένεια σου, την εικόνα που δείχνεις προς τα έξω , τις ετικέτες που έχεις βάλει στον εαυτό σου, ποιά στοιχεία μέσα σου παραμένουν σταθερά και αναλλοίωτα; Ποιά είναι τα ταλέντα σου; Οι αδυναμίες σου; Οι ελπίδες σου;Τα όνειρα σου; Οι φόβοι σου; Πώς σχετίζεσαι με τους άλλους;
- Σταμάτα να κριτικάρεις τις αδυναμίες σου και να κατηγορείς τον εαυτό σου για τα λάθη του. Η υπερβολική κριτική και η αυστηρότητα δε θα σε βελτιώσουν. Αντίθετα, θα οδηγήσουν σε παρατεταμένη αποδοκιμασία του εαυτού σου κι έτσι θα εύχεσαι να ήσουν κάποιος άλλος, να είχες προσπαθήσει κάτι άλλο, να ήσουν κάπου αλλού. Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε είναι να πιστεύουμε ότι η αυστηρότητα προς τον εαυτό μας θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι:κι όμως τις περισσότερες φορές, είναι αυτή ακριβώς η αποδοκιμασία που μας παραλύει, μας κάνει να φοβόμαστε και να μην είμαστε αυθεντικοί.
- Μην φοβάσαι την «σκοτεινή» σου πλευρά. Ακόμα και οι δυσάρεστες εμπειρίες σου, έχουν συχνά το δικό τους νόημα. Χωρίς την θλίψη, δε θα αναγνωρίζαμε τη χαρά και εάν δεν είχαμε πονέσει ,δε θα καταλαβαίναμε τους άλλους γύρω μας για να τους σταθούμε. Μέσα σου υπάρχουν πολλές πλευρές, εξίσου αληθινές, εξίσου σημαντικές και αυτή η ποικιλομορφία είναι που κάνει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστό και ενδιαφέρων.
- Αγκάλιασε τη δύναμη σου. Ο καθένας από εμάς είναι σημαντικός με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Μέσα μας έχουμε τη δύναμη να λάμψουμε, να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας,να ζήσουμε ευτυχισμένα. Ίσως μια φωνή βαθιά μέσα σου σου λέει «και ποιός/α είμαι εγώ για να τα αξίζω όλα αυτά;». Γιατί όμως όχι; Γιατί να μην τα αξίζεις; Μην επιτρέπεις σε αυτή τη φωνή να σε απομακρύνει από τον αυθεντικό εαυτό σου που είναι σημαντικός.
