Εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας, με ειλικρίνεια, για όλα τα αγαθά που έχουμε στη ζωή μας,υλικά-πνευματικά-συναισθηματικά, διασφαλίζουμε ότι θα διατηρήσουμε αυτά τα αγαθά. Ταυτόχρονα, μέσω της ευγνωμοσύνης, προσελκύουμε και άλλα, περισσότερα και πλουσιότερα να έρθουν.
Εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας είναι πολύ σημαντικό όχι απλά να την εκδηλώνουμε με λόγια ή με στιγμιαίες πράξεις, αλλά όλη μας η ζωή να ταυτίζεται με το συναίσθημα αυτό. Να γίνει στάση ζωής. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στο χώρο και στον τρόπο έκφρασης. Η ευγνωμοσύνη είναι φορητή, την παίρνουμε παντού μαζί μας όπου πάμε και οφείλουμε να την εκδηλώνουμε σε όλες μας τις δράσεις, ώστε να γίνει μια ευχάριστη και δημιουργική συνήθεια.
Κάθε φορά που μετράμε τα αγαθά μας ήδη νιώθουμε καλύτερα. Μυαλό και καρδιά θα γεμίσουν ευχαρίστηση, χαρά, αγαλλίαση και με αυτό το τρόπο η προσέλκυση περισσοτέρων αγαθών γίνεται απλούστερη, αφού η σκέψη και η συμπεριφορά μας είναι ο μαγνήτης που θα τα προσελκύσει.
Η ευγνωμοσύνη, όπως και η αγάπη είναι εξελικτικά συναισθήματα και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να επαναπαυτούμε,θεωρώντας ότι ολοκληρώσαμε το έργο μας.
Η αγάπη δεν είναι για «βόλεμα», να αράξουμε και να πούμε «Τώρα αγαπάω». Είναι μια καθημερινή διαδικασία, που μπορεί να μετατραπεί σε τέχνη και διάθεση για δημιουργία. Με οδηγό την αγάπη διευρύνουμε τους πνευματικούς μας ορίζοντες, σε μια προσπάθεια να εκδηλώσουμε στον άνθρωπο μας τα συναισθήματα μας, καλύπτοντας την ατομική-προσωπική μας ανάγκη για εξωτερίκευση του ψυχικού μας κόσμου, αλλά ταυτόχρονα κρατάμε και τον άνθρωπο μας «ζεστό», γιατί θέλει να ξέρει πως νιώθουμε. Είναι εξάλλου κάτι δικό του που κρατάμε και οφείλουμε να του το δώσουμε, ή τουλάχιστον να το μοιραστούμε μαζί του.
Τα συναισθήματά μας, ανήκουν σε αυτόν που τα προκαλεί και μέσα από την διαδικασία της ευγνωμοσύνης οφείλουμε να του τα εκφράζουμε, ευχαριστώντας τον, έστω και έμμεσα για την ομορφιά που έδωσε στην καρδιά στην ψυχή και στο νου μας.
Μια παγίδα, στην οποία μπορεί να πέσουν οι άνθρωποι, είναι να περιμένουν ανταπόδοση για να εκφράσουν το βάθος των συναισθημάτων τους. Αυτό είναι άδικο και για τα δύο μέρη. Άδικο γι αυτόν που αγαπά και γι αυτόν που αγαπιέται.
Αν αγαπάς εκδήλωσε αυτή την αγάπη σου με τον τρόπο που σε εκφράζει καλύτερα και που σε αντιπροσωπεύει.
Η αγάπη δεν είναι συγκριτικό μέγεθος για να την βάλεις σε «αγαπόμετρο» και να δεις ποιος από τους δύο αγαπάει πιο πολύ.
Λάβε υπόψη σου τη διαφορετικότητα των ανθρώπων. Ο κάθε ένας από εμάς εκφράζει με διαφορετικό τρόπο τα συναισθήματα του. Ο κάθε ένας από εμάς κουβαλά διαφορετική ιστορία στη ζωή του, διαφορετικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, διαφορετικά χαρίσματα, γνώσεις, εμπειρίες, δυνατότητες και αδυναμίες.
Ο ένας μπορεί να είναι πιο εκδηλωτικός και πιο διαχυτικός και ο άλλος πιο εσωστρεφής και πιο κουμπωμένος. Ο ένας μπορεί να είναι πιο σίγουρος και πιο σταθερός, ενώ άλλος να είναι πιο συγκρατημένος, ίσως και πιο φοβισμένος.
Αυτή η διαφορετικότητα είναι που κάνει τη σχέση μαγική! Αυτές οι διαφορές είναι που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, τους βοηθούν να ανακαλύπτουν καινούριους κόσμους και να βλέπουν τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνιά, που δεν την είχαν σκεφτεί προηγουμένως.
Γράφει ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του «Γεννημένοι να αγαπάμε»:
«Είναι μέρος του θαύματος της αγάπης το ότι δύο άνθρωποι μπορούν να αγαπηθούν απεγνωσμένα, τρελά, ολοκληρωτικά, και παράλληλα να ακολουθεί ο καθένας το χτύπο της δικής του καρδιάς».
Λάκης Αργυρού
Σύμβουλος Επικοινωνίας
BSc inCommunications (Cum Laude)
largyrou@yahoo.com
Εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας είναι πολύ σημαντικό όχι απλά να την εκδηλώνουμε με λόγια ή με στιγμιαίες πράξεις, αλλά όλη μας η ζωή να ταυτίζεται με το συναίσθημα αυτό. Να γίνει στάση ζωής. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στο χώρο και στον τρόπο έκφρασης. Η ευγνωμοσύνη είναι φορητή, την παίρνουμε παντού μαζί μας όπου πάμε και οφείλουμε να την εκδηλώνουμε σε όλες μας τις δράσεις, ώστε να γίνει μια ευχάριστη και δημιουργική συνήθεια.
Κάθε φορά που μετράμε τα αγαθά μας ήδη νιώθουμε καλύτερα. Μυαλό και καρδιά θα γεμίσουν ευχαρίστηση, χαρά, αγαλλίαση και με αυτό το τρόπο η προσέλκυση περισσοτέρων αγαθών γίνεται απλούστερη, αφού η σκέψη και η συμπεριφορά μας είναι ο μαγνήτης που θα τα προσελκύσει.
Η ευγνωμοσύνη, όπως και η αγάπη είναι εξελικτικά συναισθήματα και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να επαναπαυτούμε,θεωρώντας ότι ολοκληρώσαμε το έργο μας.
Η αγάπη δεν είναι για «βόλεμα», να αράξουμε και να πούμε «Τώρα αγαπάω». Είναι μια καθημερινή διαδικασία, που μπορεί να μετατραπεί σε τέχνη και διάθεση για δημιουργία. Με οδηγό την αγάπη διευρύνουμε τους πνευματικούς μας ορίζοντες, σε μια προσπάθεια να εκδηλώσουμε στον άνθρωπο μας τα συναισθήματα μας, καλύπτοντας την ατομική-προσωπική μας ανάγκη για εξωτερίκευση του ψυχικού μας κόσμου, αλλά ταυτόχρονα κρατάμε και τον άνθρωπο μας «ζεστό», γιατί θέλει να ξέρει πως νιώθουμε. Είναι εξάλλου κάτι δικό του που κρατάμε και οφείλουμε να του το δώσουμε, ή τουλάχιστον να το μοιραστούμε μαζί του.
Τα συναισθήματά μας, ανήκουν σε αυτόν που τα προκαλεί και μέσα από την διαδικασία της ευγνωμοσύνης οφείλουμε να του τα εκφράζουμε, ευχαριστώντας τον, έστω και έμμεσα για την ομορφιά που έδωσε στην καρδιά στην ψυχή και στο νου μας.
Μια παγίδα, στην οποία μπορεί να πέσουν οι άνθρωποι, είναι να περιμένουν ανταπόδοση για να εκφράσουν το βάθος των συναισθημάτων τους. Αυτό είναι άδικο και για τα δύο μέρη. Άδικο γι αυτόν που αγαπά και γι αυτόν που αγαπιέται.
Αν αγαπάς εκδήλωσε αυτή την αγάπη σου με τον τρόπο που σε εκφράζει καλύτερα και που σε αντιπροσωπεύει.
Η αγάπη δεν είναι συγκριτικό μέγεθος για να την βάλεις σε «αγαπόμετρο» και να δεις ποιος από τους δύο αγαπάει πιο πολύ.
Λάβε υπόψη σου τη διαφορετικότητα των ανθρώπων. Ο κάθε ένας από εμάς εκφράζει με διαφορετικό τρόπο τα συναισθήματα του. Ο κάθε ένας από εμάς κουβαλά διαφορετική ιστορία στη ζωή του, διαφορετικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, διαφορετικά χαρίσματα, γνώσεις, εμπειρίες, δυνατότητες και αδυναμίες.
Ο ένας μπορεί να είναι πιο εκδηλωτικός και πιο διαχυτικός και ο άλλος πιο εσωστρεφής και πιο κουμπωμένος. Ο ένας μπορεί να είναι πιο σίγουρος και πιο σταθερός, ενώ άλλος να είναι πιο συγκρατημένος, ίσως και πιο φοβισμένος.
Αυτή η διαφορετικότητα είναι που κάνει τη σχέση μαγική! Αυτές οι διαφορές είναι που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, τους βοηθούν να ανακαλύπτουν καινούριους κόσμους και να βλέπουν τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνιά, που δεν την είχαν σκεφτεί προηγουμένως.
Γράφει ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του «Γεννημένοι να αγαπάμε»:
«Είναι μέρος του θαύματος της αγάπης το ότι δύο άνθρωποι μπορούν να αγαπηθούν απεγνωσμένα, τρελά, ολοκληρωτικά, και παράλληλα να ακολουθεί ο καθένας το χτύπο της δικής του καρδιάς».
Λάκης Αργυρού
Σύμβουλος Επικοινωνίας
BSc inCommunications (Cum Laude)
largyrou@yahoo.com
